zaterdag 30 april 2011

19 ► het wild

The Field Guide to the Larger Mammals of Africa mocht ik lenen van mijn buurman. In deze gids staan meer dan 400 grotere zoogdieren met daarbij aangegeven het gebied waarin zij voorkomen. Ik heb er zo'n 50 gevonden die in de streken waar wij komen in Namibië en Botswana leven.
Vooral benieuwd ben ik naar de dieren die ik in Zambia niet heb gezien, zoals de Savanna Baboon (baviaan), de Savanna Elephant en natuurlijk de trots van Namibië, de Oryx. Een ontmoeting met de woestijnolifant met een lengte van 7-9 meter en een schouderhoogte tot 4 meter lijkt me heel indrukwekkend.
De meeste kans om deze 6.000 kg zware beesten op onze reis  te zien is in Etosha. Achter de toegang (Andersson Gate) ligt wat oostwaarts Olifantsbad. Volgens Lonely Planet p.266 zijn ze hier te vinden.

De baviaan komt in het oostelijk deel van Namibië voor, dus ook in Etosha. Ze leven in troepen van 15-100 bavianen. De Oryx Gazella komt in het hele land voor. Het lijkt me een prachtig beest: een witte kop met sterke zwarte banen en indrukwekkende hoorns die wel 85 cm lang kunnen zijn. Ook zijn grijsachtige kleur maakt van dit dier een bijzondere verschijning. Ik volg sinds vandaag de blog van Kees Boele, de reisleider die wij in 1997 hadden bij onze reis in Griekenland. Hij is momenteel in Namibië met een kampeer 4WD en meldt de aanwezigheid van een groep brutale bavianen in Sossusvlei.
Volgens de hierboven genoemde gids komen ze in dit gebied niet voor. Misschien dat de zware regen die hier onlangs is gevallen toch wat verschuivingen heeft veroorzaakt in de verblijfplaatsen van het wild.
De Cheetah hebben we in Zambia niet gezien. Hij komt in Namibië en in heel Botswana voor en ik hoop dan ook een glimp van hem op te vangen. Dat geldt zeker ook voor het hiernaast afgebeelde stokstaartje, want op de TV kan Richarda er geen genoeg van krijgen en inderdaad is hij op deze foto ook wel heel innemend. De Suricate, zoals het stokstaartje officieel heet, behoort tot de familie van de mongoose, waarvan er 23 soorten zijn.


In Zambia hebben we de witte neushoorn van heel dichtbij kunnen zien. In het gebied boven Swakopmund, langs de kust en in een kleine strook landinwaarts is het territorium van de zwarte neushoorn, de Hook-Lipped Black Rhinoceros. We kunnen deze kolos dus op onze tocht naar Etosha tegenkomen. Het is een van Afrika's grootste zoogdieren. In de afgelopen eeuw is het aantal zwarte neushoorns enorm afgenomen. Van 1 miljoen naar 9.000 in 1984 en nu zijn er nog slechts 2.000 over. De hoorn van de neushoorn werd o.m. gebruikt voor de productie van traditionele medicijnen. We hebben veel geluk als we er een tegenkomen en dankzij deze voorbereiding weet ik nu dat we op dag 8 (van Swakopmund naar Damaraland) dus extra moeten uitkijken of we dit 4 meter lange gevaarte ergens kunnen zien.
Helaas zal ik de Mammals-guide niet mee kunnen nemen want hij weegt 574 gram en ik moet rekening houden met een maximum gewicht van 15 kg voor de bagage (exclusief handbagage) zoals voor de vluchten in Botswana geldt.

18 ► tips & weetjes

☼ T&W ☼

AUTO
  • internationaal rijbewijs nodig ?
  • links rijden
    Kia Sportage
    
  • er zijn B, C en D-wegen:
  • B-wegen zijn geasfalteerde hoofdwegen
  • C-wegen zitten tussen B en D in
  • D-wegen zijn zandwegen 
  • cash voor benzinestations, geen creditcard dus
  • bij elk tankstation tanken ook al is de tank nog halfvol
  • neem een reserve jerrycan met benzine mee
  • voor de service bij de benzinestations betaal je de pompbediende een kleine fooi (tussen de 2 en 5 NAD)
  • olie- en waterpeil en bandenspanning kun je bij de benzinestations laten controleren
  • controleer of er een reserveband aanwezig is en of deze op spanning is
  • een krik is natuurlijk ook onmisbaar
  • let op eventueel aanwezige schade aan de auto
  • attent zijn op afgeven creditcard bij afhalen auto: wat doet men ermee, sommige verhuurbedrijven halen er al bij voorbaat geld van af
  • neem genoeg drinkwater en snacks mee voor onderweg
  • koop een gedetailleerde wegenkaart waarop ook tankstations staan
  • toiletpapier is zeker op grote afstanden onmisbaar
  • sluit ramen en deuren onderweg
BAGAGE
  • stof kruipt in alle hoekjes en gaatjes en het is daarom verstandig om extra beschermhoezen mee te nemen die je om je koffer of tas kunt schuiven
  • zorg voor kleine hangslotjes om de bagagetassen af te sluiten
GELD
  • uitkijken met creditcard betalingen: soms is de transactie wel degelijk gedaan, maar zegt de verkoper dat je de card er nog een keer door moet halen, beter is om alles met cash te betalen
  • een valse portemonnaie gevuld met allerlei oude pasjes, telefoonkaarten en dergelijke met wat geld kun je bij een beroving afgeven

woensdag 27 april 2011

17 ► op weg naar etosha

Wij zijn nu in het noord-westen van Namibië. De Lonely Planet biedt naast een goede omschrijving van de gebieden ook veel goede kaartjes (1 cm = 50km). Voor mijn oriëntatie gebruik ik ook de 1: 2.000.000 kaart (1 cm = 20km) van TASA, Tour & Safari Association.

Op dit kaartje ligt linksonder het plaatsje Khorixas. Na ons verblijf in Twyfelfontein rijden we hierop aan via de C39 om uiteindelijk via Outjo bij de C38 Southgate Anderson van het Etosha National Park aan te komen. Onze lodge ligt 10 km voor de ingang. Het is een een redelijk grote lodge, 65 bedrooms. De reviews die ik gelezen heb zijn over het algemeen goed. Om toegang tot het park te krijgen moet er wat papierwerk worden ingevuld en dat kan voor enig oponthoud zorgen. Etosha is het grootste beschermde gebied van Namibië en het is bij uitstek een park dat je rijdend in je eigen auto kunt bezoeken. Etosha betekent Great White Place of Dry Water. Deze zgn. Pan is 5.000 km2 groot en verandert gedurende een paar dagen per jaar in een ondiepe lagune. Het wild leeft voornamelijk aan de rand van de pan. In deze bossen en grasvlakten zijn ruim 100 zoogdieren en 350 vogelsoorten te zien. Reptielen zijn er ook, zo'n 16 soorten. In Etosha kun je deze dieren prachtig vanuit je auto bekijken als je naar een van de waterpoelen rijdt. Motor uitzetten en genieten maar. De beste tijd om het wild te bekijken is 's ochtends vroeg of tegen de schemering. Alhoewel sommige antilopen juist in het middaguur naar een waterplaats komen omdat ze zich dan veiliger voelen. In Etosha krijgen we de kans om zelf naar het wild op zoek te gaan; er zijn geen guided safaris. Als we in de middag na een rit van 340km aankomen bij de lodge kunnen we bekijken of we alvast een eerste verkenning in het park gaan maken. Zie ook de suggestie hieronder.

We blijven één nacht in de Etosha Safari Lodge en gaan dan de volgende dag al rijdend door het park naar de ruim 200 km verderop oostwaarts gelegen Mushara Lodge. Omdat we daar twee nachten verblijven kunnen we dan nog een tweede volle dag in het park zijn, maar dan moeten we wel weer entree betalen bij de Van Lindequist Gate. Over deze lodge lees ik alleen maar goede reviews. Het zou toch fantastisch zijn als we vanuit onze kamer een kudu of impala zouden zien rondsnuffelen. Het is kennelijk allemaal mogelijk. Mushara is een zeer comfortabele lodge. Allerlei kleinere wegen lopen aan de zuidzijde van de Etosha Pan naar diverse waterplaatsen. De drie kampeerplaatsen bieden de mogelijkheid om te rusten, te tanken en in de buurt naar wild te kijken. Zo is er bij de Okaukuejo Rest Camp een goede kans om neushoorns en olifanten te zien. Deze camping ligt vlakbij de Anderson Gate en misschien kunnen we de dag dat we aankomen bij het park wel even naar deze mooie plek rijden (ca. 15 km).
Als je niet in het park verblijft moet je bij zonsondergang het park verlaten hebben. Dat betekent een half uur voor zonsondergang bij de poort. Tussen Anderson en Von Lindequist loopt een redelijk grote weg, maar de talloze kleinere wegen bieden de mogelijkheid om leuke safari's te rijden.

zondag 24 april 2011

16 ► damaraland

Na ons verblijf in Swakopmund gaan we verder landinwaarts. De mist maakt plaats voor de wonderlijke wildernis van de woestijn. Damaraland is geologisch interessant. Vulkaanmonden, versteende bossen, rode rotsformaties en rotsgravures. Er schijnen ook pootafdrukken van dinosaurussen te zijn van 150 miljoen jaar oud. Maar eerst gaan we beslissen of we verder langs de Skeleton Coast naar Cape Cross Seal Reserve rijden. In ► 4 heb ik al over dit robbenreservaat geschreven.

Zolang ik de gedetaileerde reisbeschrijving van Jambo Safari Club nog niet heb ontvangen kan ik ook nog niet precies onze route bekijken. Vanaf Swakopmund loopt de C34 langs de kust. Die weg moeten we in ieder geval volgen om bij de robben te komen. Terugrijdend zouden we dan bij Hentiesbaai de D1918 die verder landinwaarts gaat kunnen volgen richting de Spitzkoppe en later de Brandberg. Uiteindelijk willen we vandaag Twyfelfontein bereiken en daar staat 340 km voor.
Een bezoek aan de rotstekeningen (bij Brandberg) kan alleen met officiële gidsen. In de Tsibab-kloof is er vanuit de parkeerplaats een goed gemarkeerde schilderachtige route naar Maack's Shelter. Deze Duitse geoloog ontdekte de rotstekeningen in 1918. Op deze 45-minuten wandeling kunnen we bavianen, klipspringers en zebra's ontmoeten.

Lijkt me wel gaaf om deze antilope van dichtbij te zien. De bergzebra komt alleen in Namibië voor en wel in kleine groepen. Nabij Twyfelfontein ligt Burnt Mountain, een heuvel aan de voet van een 12 km lange vulkanische bergkam. In dit onherbergzame gebied groeit niets en het heeft daarom de aanblik van een luguber landschap. In de ochtend en in de namiddag laat het zonlicht een adembenemend schouwspel aan kleuren zien. Miljoenen jaren geleden zijn deze rotsen  verbrand door het vuur van de vulkaan en het zonlicht reflecteert nu het mineraalrijke granieten oppervlak. Rijdend op de D3254 zullen we ook de Organ Pipes kunnen bewonderen. We zijn nu dichtbij ons nieuwe onderkomen Twyfelfontein Country Lodge.

zaterdag 23 april 2011

15 ► voorzorg gezondheid

We zijn naar de GG&GD geweest om te weten te komen welke voorzorgsmaatregelen we op het gebied van de gezondheid moeten nemen. Het blijkt dat we in Namibië en ook in Botswana in malariagebied komen en we moeten dus Malarone-pillen slikken.

Voor een bezoek aan het lichtbruine gebied wordt deze profylaxe aangeraden terwijl ook anti-muggenmaatregelen verstandig zijn. Zodra we het malariagebied bereiken (1 dag voor vertrek) zullen we beginnen met het slikken van deze pil en dat moeten we tot 7 dagen na onze vakantie blijven doen want ook in Botswana zijn we in de Okavango Delta in gevaarlijk gebied. We nemen dus ook DEET mee en vertrouwen er op dat in de accomodaties waar we verblijven een muskietennet aanwezig is. Van alle aanbevolen inentingen (Difterie, Tetanus, Polio en Hepatitis A) zijn die van voorgaande jaren nog goed. Omdat ik een maagzuurremmer gebruik heb ik nog wel een buiktyphus injectie gekregen. Bij besmetting kan er anders een situatie ontstaan waarbij de verminderde weerstand dan een goede voedingsbodem is voor deze ziekte. Reizigersdiarree moet je ook zien te voorkomen. Als ik naar onze reisbeschrijving kijk ligt het malariagebied zo ongeveer ten noorden van onze lodge in Twyfelfontein. Op dag 8 vertrekken we vanuit Swakopmund naar Damaraland en voor de zekerheid zouden we dan de medicatie kunnen beginnen. Het boekje "reizen in de (sub)tropen" hebben we wel eens eerder gezien: geadviseerd wordt geen water uit de kraan te drinken, geen besmet voedsel te eten (!), altijd handen goed te wassen. Geen cappuccino dus, want melk is niet gekookt. Geen ijsblokjes. Bij diarree moet je voorkomen dat je uitdroogt door veel te drinken. De O.R.S.-oplossing is dan nodig omdat de darm alleen water opneemt als tegelijk suiker en zouten worden opgenomen. In het ergste geval, als de diarree niet te stoppen is moeten we Loperamide gebruiken. De GGD-arts raadt ons ook sterk af zoogdieren aan te raken want via hun speeksel wordt hondsdolheid overgedragen. Had ik me net verheugd op een innige omhelzing met zo'n hippo! Beter om dit niet te doen want Rabiës is een fatale virusziekte. Zouden ze in Namibië weten dat je bij een beet van een mogelijk besmet dier een behandeling met MARIG moet krijgen en is dit vaccin dan wel voorhanden ?
Na thuiskomst hebben we maar gelijk even gekeken naar de inhoud van diverse EHBO-boxjes die we in huis of in de auto hebben. We nemen niet alles hieruit mee, ook omdat we zuinig moeten zijn met de kilogrammen. Het is ook wel verstandig om veel paracetamol mee te nemen. In geval van koorts kun je die daarmee redelijk onderdrukken, zeker als je nog lang moet reizen. Het schijnt dat je in Namibië alleen in privé-klinieken medische zorg van acceptabele kwaliteit kunt vinden. Het is niet te hopen dat het zover komt anders moeten we misschien onze toevlucht nemen tot een Himba medicijnman in een van de dorpjes onderweg.

maandag 18 april 2011

14 ► facts & figures

☼ F&F ☼
  • Namibië: 20x Nederland - ca. 2 miljoen inwoners
  • Verkeer: links rijden
  • Beste reistijd: van april tot juni → 25°C
  • Electriciteit: de wereldstekkers zijn niet geschikt voor de driepolige stopcontacten; in de supermarkten (Pick 'n Pay bijv.) of op het vliegveld zijn verloopstekkers te koop
  • Geld: 1 Namibia Dollar (NAD) = € 0.10

13 ► verder noordwaarts

Op zaterdag vertrekken we van Sesriem naar Swakopmund. Een tocht van 350 km op de C14 waarbij we de Gaub Pass, de Tropic of Capricorn en de Kuiseb Pass zullen 'passeren'. Ze liggen op ca. 800m. Het zijn bijzondere passen omdat de weg niet zoals gewoonlijk over een bergtop gaat, maar afdaalt naar de gelijknamige rivier. Je rijdt een brug over die de vorm heeft van een banaan en de Gaub Pass ligt al weer achter je. De weg tot aan de volgende pas wordt steeds slechter. Het gebied is onherbergzaam en dat wordt ook beschreven in "The Sheltering Desert" van Henno Martin en Hermann Korn, twee Duitse geologen die hier tijdens de WOII hun avonturen beleefden. Om een zijweg te nemen heb je een permit nodig, die je in Sesriem kunt kopen. We rijden daarna dwars door het Namib Naukluft Park richting Walvis Bay. Naarmate je de kust nadert worden de wegen beter.

Walvis Bay is vooral bekend om zijn lagoon. Het is een natuurgebied waarin pelikanen, flamingo's, jan-van-genten en pinguïns verblijven. De beroemde woestijnplant Welwitschia Mirabilis zullen we in dit kustgebied hopelijk ook gaan zien. Deze plant kan tot 2000 jaar oud worden.
Ik lees over de Welwitschia Trail, een rit van een uur of vier over redelijk goede wegen door de Namib woestijn met maanlandschappen en veel eeuwenoude planten met de oase Goanikontes. Een routebeschrijving met 'points of interest' en de noodzakelijke vergunning is verkrijgbaar bij de MET (Ministry of Environment & Tourism). In feite zijn we 1.5 dag in deze stad (zaterdagmiddag en zondag).

Ons verblijf, Swakopmund Guesthouse, ligt heel centraal op vijf minuten lopen van het strand. Er zijn tal van activiteiten waaraan je kunt deelnemen: o.a. sand-boarding, parasailing, camel rides en er is natuurlijk ook op zee het een en ander te beleven. Vanuit het reisbureau wordt ons aangeraden voor een goed dîner met prachtig uitzicht op zee restaurant The Tug te bezoeken. De stad is ook bekend om zijn Duitse architectuur. Kolonisten hebben vanaf 1893 toen zij hier hun geluk beproefden vele interessante gebouwen gerealiseerd. Architect Hermann Wille ontwierp o.a. Hohezollern Building, Villa Wille en de Kabelmesse.

zondag 17 april 2011

12 ► de sossusvlei

Even een F&F☼-je (facts & figures): Nog maar 21 jaar bestaat deze vlag van Namibië. De onafhankelijkheid werd in 1990 uitgeroepen. De kleuren van de vlag zijn overgenomen van SWAPO, de belangrijkste beweging die tegen de bezetting door Zuid-Afrika vocht. De goudgele zon heeft twaalf stralen die de verschillende volken die in Namibië leven symboliseren. Terug naar mijn verhaal.

We verblijven drie nachten in de Sossusvlei Lodge en hebben dus voldoende tijd om dit mooie gebied te bekijken. Sossus betekent 'einde van de rivier' en Vlei staat voor 'ondiep meer'. De Tsauchab stroomt van het plateau door de laagvlakte naar de Atlantische oceaan, maar het water komt daar niet aan omdat een muur van zand het tegenhoudt.

Als we vanuit Windhoek 's middags aankomen zijn er vanuit de lodge verschillende mogelijkheden om de omgeving te verkennen. De Sundowner lijkt me wel geschikt om te doen. Tegen de avond genieten van de steeds langer worden schaduwen, de zon te zien ondergaan en midden in de natuur de stilte en haar schoonheid te ervaren. De volgende ochtend zullen we dan de veelbeschreven zonsopgang beleven. We kunnen deze activiteiten vanuit de lodge regelen. De lodge is gelegen aan de ingang van het park. In het Namib Naukluft Park kunnen we het volgende wild zien: steenbok, springbok, oryx, kudu, mountain zebra, rock dassie, chacma baboon en pakweg 200 vogelsoorten.

Je kunt ook een quad bike huren en daarmee door de duinen rijden, een ballontocht over de Namib maken of in een  Cessna stappen voor een scenic flight. Omdat we hier twee volle dagen zijn is het wel goed om tevoren die mogelijkheden verder te bekijken. Er hangen wel prijskaartjes aan, ook voor de toegang tot het Namib Naukluft Park moet betaald worden.
De Sossusvlei, Dead Vlei & Sesriem Canyon Combination kost N$ 690, dit is € 69 per persoon.

Op dit kaartje zie je bovenaan Sesriem Canyon, onze lodge is hier vlakbij. Naar Dune 45 (zie links van het midden) is het nog wel zo'n 45 km rijden. Na nog eens 15 km eindigt de 2WD road en kun je verder met The Hobas Shuttle of je kunt gaan lopen naar Dead Vlei (1.5 uur). Vanuit de parkeerplaats voor de 2WD cars kunnen we ook een 4 km heen en terug wandeling maken naar Hidden Vlei, gemarkeerd met witgeverfde paaltjes. De Canyon ligt dus vlakbij (4 km) onze lodge en er zijn twee wandelingen die we daar zouden kunnen maken. De canyon is door de Tsauchab rivier 15 miljoen jaar geleden ingeslepen en is slechts 3 km lang.

zondag 10 april 2011

11 ► onze eerste rit


Oryx - symbool van Namibië
Onze eerste rit door Namibië heeft als einddoel Sesriem, de toegang tot de duinen van Sossusvlei en het Namib Naukluft Park. We kunnen kiezen uit twee routes in zuidwestelijke richting. Als we de C26/C14 (volgens Google Maps 352 km, ruim vijf uur rijden) nemen komen we over vier passen. De B1/C24 route is 18 km korter en telt één pas. Volgens beschrijvingen die ik op internet heb gelezen lijkt de eerste route het mooist al zullen we over een paar dagen een stukje van deze route in tegenovergestelde richting rijden als we via Solitaire naar Swakopmund gaan. Op diverse kaartjes zie ik ook dat deze route wordt aanbevolen. 

Al snel na het verlaten van Windhoek kom je over de Kupferberg Pass 2050 m, daarna volgt de Gamsberg Pass 1494 m. Hiernaast zie je een plaatje van de Kuiseb Pass die op 872 m hoogte ligt. De laatste pas ligt op de C14 als we weer in zuidelijke richting rijden: Gaub Pass.
We passeren hier ook de Steenbokskeerkring. Op het zuidelijk halfrond begint de zomer op 21 december als de zon recht boven het aardoppervlak staat.

Op dit kaartje is het laatste stukje van de rit naar de Sossusvlei aangegeven. We rijden langs de Naukluft bergen aan de linkerzijde en het duinlandschap aan de rechterkant. Sossusvlei wordt omgeven door de hoogste zandduinen ter wereld en helemaal middenin ligt de vlei of pan. Vlei is het Afrikaans woord voor duinmeer of moerasmeer tussen bergen. Het schijnt dat het in februari dit jaar enkele weken geregend heeft. Dit is zeer uitzonderlijk. Allerlei dieren die in normaal in de Naukluft Bergen blijven, komen nu naar de groene Sossusvlei.

Zie: http://beta.mnet.co.za/carteblanche/Article.aspx?Id=4300&ShowId=1

10 ­► wat gaan we in Namibië doen

De self-drive rondreis door Namibië is door de reisovereenkomst met Jambo Safari Club in grote lijnen uitgezet. De accommodaties zijn geboekt en daarmee is min of meer ook de route die we gaan rijden bepaald. Er blijft dan voor ons toch nog heel wat te doen aan verdere voorbereiding.
We vliegen overdag van Amsterdam naar Johannesburg en de volgende dag door naar Windhoek. We hebben hier ruim een halve dag om te besteden. Laten we eens kijken wat er in de hoofdstad van Namibië te beleven is. Het is een behoorlijk grote stad (> 200.000 inwoners) en ligt op 1.650m hoogte. Mensen van allerlei stammen, maar ook veel Europeanen wonen en werken hier en je krijgt er dan ook een aardige indruk van het moderne Namibië. Tijdens de Duitse koloniale overheersing heeft Windhoek zich ontwikkeld als een belangrijke handelsstad. Het centrum bestaat uit een mix van koloniale Duitse gebouwen en moderne kantoorflats, met een Afrikaanse inslag.

We kunnen de Christuskirche met zijn gebrandschilderd glas gaan bekijken. In het oudste gebouw van Windhoek, de Alte Feste (zie afbeelding hiernaast) kunnen we de geschiedenis en de onafhankelijkheidsstrijd van Namibië volgen. We kunnen natuurlijk ook flaneren over Independence Avenue, het hart van de stad. Van onze reisorganisatie kregen we de tip om in ieder geval Joe's Beerhouse aan te doen. Zie onder links.
Township Katutura is ook een interessante optie, maar dat zal dan wel onder begeleiding moeten zijn.
Even buiten Windhoek ligt het Daan Viljoen Game Park.
Je kunt er wandelen of een game drive maken. Hartebeest, spiesbok, gnoe, impala en nog meer prachtig wild kun je hier ontmoeten. Ik lees in the Lonely Planet dat Gourmet Tours een ruim 3 uur durende city tour heeft waarin o.a. de township en het wildpark worden bezocht. Misschien is dat voor die ene middag dat we in Windhoek zijn wel een goed idee. We moeten na zo'n eerste dag misschien niet al te veel ondernemen. Na zo'n reis is dit wel een relaxed idee, lijkt me.

woensdag 6 april 2011

9 ► waar slapen we (vervolg)

In een van de vorige hoofdstukken heb ik de eerste drie accommodaties waarin wij tijdens onze reis verblijven genoemd.
Nu zal ik de lodges noemen die we verder nog in Namibië zullen bezoeken. 
In Damaraland zijn we te gast bij de Twyfelfontein Country Lodge. Op het kaartje hiernaast kun je zien waar dat ongeveer is. Links aan de kust ligt Swakopmund van waaruit we dus nu Damaraland zijn binnengereden. We zullen hier drie nachten verblijven. Daarna gaan we door naar Etosha National Park waar op ca. 10 km voor de ingang van het park onze nieuwe verblijfplaats ligt: Etosha Safari Lodge. De volgende ochtend rijden we dan door het park naar het oosten in de richting van de Von Lindequist Gate en hier ligt Mushara Lodge. We zijn hier twee nachten. Etosha heeft twee ingangen: Anderson Gate in het zuiden en deze gate in het oosten.

Vervolgens vertrekken we in zuidelijke richting naar het Waterberg Plateau Park en verblijven twee nachten in de gelijknamige lodge.
Het is het land van de Herero-stam. In dit park hebben we nog een tweede lodge, The Elegant Guesthouse.
Van hieruit vertrekken we naar Windhoek om naar onze volgende bestemming, Botswana te reizen. Hier zullen we onze auto weer inleveren en gaan we verder per vliegtuig.

8 ► hoe vul ik mijn blog tijdens de vakantie

Om tijdens de vakantie onze reiservaringen te kunnen opschrijven en ook foto's mee te kunnen sturen, ben ik nu alvast een beetje aan het oefenen met mijn HTC Desire smartphone. Dat blijkt nog niet zo eenvoudig te zijn, maar al doende heb ik het toch onder de knie gekregen. Op een speciaal email-adres dat ik heb aangemaakt stuur ik teksten en foto's naar blogger.com en deze gegevens verschijnen dan in het opmaakmenu van mijn blog. Het is allemaal wel wat minuscuul op dat kleine schermpje, maar het lukt wel. Ik stel mij voor dat het in Namibië alleen in de steden mogelijk is om berichten door te sturen. Het voordeel is wel dat ik niet afhankelijk ben van internetcafés om mijn teksten door te sturen. De foto's die ik met mijn telefoon maak hebben een resolutie van 1552 x 2592 met een grootte van gemiddeld 1.25 MB. Een poging om bewegende beelden en ook geluiden op deze manier aan de blog toe te voegen is nog niet gelukt. We zetten onze pogingen gewoon voort met de gedachte dat het uiteindelijk allemaal toch mogelijk is. Ik zal ook moeten letten op de problemen bij het gebruik van mobiele netwerken in het buitenland. Daarover ook een volgende keer meer.

zondag 3 april 2011

7 ► namibië - gevaren en ergernissen

Namibië is een van de veiligste landen van Afrika. In Windhoek en andere grotere plaatsen moet je wel uitkijken in bepaalde wijken, maar dat geldt ook voor grote steden in Nederland. We zullen met onze auto in Windhoek en Swakopmund van een bewaakte parking gebruik moeten maken. Bij tankstations is er dan ook nogal eens een groepje jonge mannen die je naam vragen en die dan zonder dat je het ziet op een cocosnoot graveren en daarna te koop aanbieden voor veel geld. Aangeraden wordt ook de deuren van de auto gesloten te houden en attent te zijn op afleidingsmanoeuvers.
En dan zijn er natuurlijk ook de gevaren van de insecten. We hebben natuurlijk Malaria tabletten geslikt, maar er zijn ook schorpioenen en slangen die op ons pad kunnen komen.
Zij vormen wel een risico. Alhoewel we niet kamperen zullen we deze reptielen misschien toch op onze tocht tegenkomen. Tijdens wandelsafaris's bijvoorbeeld en dan moet je dichte schoenen en een lange broek dragen. Door te stampen of met een stok op de grond te slaan verjaag je de slangen. De pofadder echter niet, die vertrouwt op zijn schutkleur en slaat dus niet op de vlucht. Hij ligt bij voorkeur te slapen in het losse zand van een droge rivierbedding en onder struiken.
De schorpioenen kunnen zeer pijnlijke verwondingen veroorzaken maar hun beet heeft verder geen schadelijke gevolgen.

In dit hoofdstuk heb ik het verder nog niet over de gevaren van de krokodil die roerloos langs de waterrand ligt en de nijlpaard die met 3000 kilo vlees met een vaart van 40 km per uur achter je aan kan zitten. Gelukkig hebben wij bij ons bezoek aan Zambia al de nodige verhalen over dit beest gehoord en ook wat praktijkervaring opgedaan met de boottochten over de Zambesi. Wij hebben er een heilig ontzag voor deze beesten aan overgehouden. Desalniettemin zal het een hele belevenis zijn om deze machtige dieren weer te ontmoeten.
Bilharzia is ook een risico, maar daar ben je zelf bij als je in stilstaand water gaat zwemmen. Gaan we dus niet doen.

vrijdag 1 april 2011

6 ► waar slapen we

Na de vlucht van Amsterdam (vertrek 10:25 uur) naar Johannesburg (aankomst 21:20 uur) verblijven we in City Lodge OR Tampo op de luchthaven. De volgende ochtend vliegen we door naar Windhoek en daar zijn we te gast in Olive Grove, zoals ze zelf zeggen: 'simply elegant accomodation', dichtbij het centrum.

Na onze eerste dag rijden komen we in Sesriem waar we onze intrek nemen in Sossusvlei Lodge, 'gateway to the namib'.
Hier verblijven we drie nachten.
Afstand Windhoek-Sesriem is 350 km.
Vanuit de lodge zijn er 'guided sunset walks', maar je kunt er ook een rondvlucht in een Cessna 210 light aircraft boeken.

Als we al die prachtige duinen hebben bewonderd gaan we naar het noorden. Er is geen weg langs de kust. Na de Kuiseb Pass gaat het richting Walvis Bay en dan is het nog een klein stukje naar Swakopmund, onze volgende verblijfplaats. Permit required, zie ik op de road map van Namibië. Even in de gaten houden, zal wel bij de autopapieren zitten. We hebben er dan weer 340 kilometer op zitten. In Swakopmund Guesthouse zullen we twee nachten verblijven.

Op het plaatje hiernaast kun je zien waar Swakopmund zo'n beetje ligt. We hebben in dit guesthouse een standaardkamer op basis van logies en ontbijt. We kunnen op ons gemak de typisch koloniale architectuur van dit stadje, dat nog steeds een Duitse sfeer ademt, bewonderen. Het plaatsje telt 33.000 inwoners en ligt aan de monding van de rivier de Swakop. De toevoeging Mund spreekt dan ook voor zich. Het is de meest populaire vakantieplaats van Namibië.