** ► verontschuldiging

Onze vakantie in Namibië en Botswana is ten einde. In de periode van 16 mei tot en met 8 juni 2011 heb ik uit Afrika geen berichten naar mijn blog verzonden. Ik zal dat later uitleggen, maar ik bied nu alvast mijn verontschuldigingen aan voor het feit dat ik gesuggereerd heb dat mijn volgers actuele berichten van onze belevenissen zouden kunnen volgen.
Ik zal nog nadenken over de vorm waarin ik achteraf toch nog een vervolg kan geven op de vòòr de vakantie geschreven tekst.

23 ► van okavango naar chobe

Na ons driedaags verblijf in Mapula Lodge in de Okavango Delta hebben we weer een fly-in met een chartervliegtuigje naar Kasane in het noordoosten van Botswana. We worden opgepikt door iemand van de lodge die ons naar de lodge aan de rand van Chobe National Park and Forest Reserve brengt. De Muchenje Safari Lodge biedt game drives die meer besloten en minder druk zijn dan  die vanuit Kasane aangeboden worden. Zo te zien op de kaart is de lodge zo'n 40km van Kasana in westelijk richting, aan de Caprivi Strip van Namibië gelegen. http://www.muchenje.com/.

Op het eerste deel van deze route (tot Ihaha) is veel wild te zien en dus is het hier ook druk met voertuigen. Verderop, na Ihaha is het wat rustiger.
Bush walks met bewapende gidsen en het spotten van vogels op de rivier zijn hier onze activiteiten. Een boottocht op de Chobe-rivier met een picnic lunch in het bos en in de middag een game drive in het park.
De leeuw en de hyena komen hier veel voor, maar ook de luipaard, cheetah en wilddog kun je hier tegenkomen. Vele honderden soorten vogels zijn hier gesignaleerd.
Links op dit kaartje is het Lake Liambezi, maar daar komen we niet.

tsessebe

Chobe is bekend vanwege zijn enorme kuddes olifanten, de grootste populatie ter wereld (120.000 stuks). Er zijn hier ook veel zebra's, buffels en vele antilopensoorten, zoals de tsessebe. Van de boot af zien we kingfishers en visarenden. Misschien gaan we ook naar het Linyanti moeras waar grote concentraties wild te zien zijn.
Ook in deze lodge zullen we drie dagen zijn, veel mogelijkheden dus om dit prachtige gebied te verkennen en ervan te genieten.

22 ► nieuwe avonturen

Na een nachtje slapen in the Elegant Guesthouse in Windhoek gaan we onze huurauto op de luchthaven weer netjes (hopelijk) inleveren. Rond 10:30 uur vliegen we dan met Air Namibia in zo'n vijf kwartier naar de hoofdstad van Botswana: Maun, the gateway to the Okavango Delta. In Maun worden we verwelkomd door een tussenpersoon en maken we ons gereed voor onze eerste binnenlandse vlucht naar de Mapula Lodge in de Delta. Er is een maximum gewicht van de bagage van 10kg voor dit soort vluchten (in onze reisgegevens wordt overigens 15kg genoemd), dus we zullen maar weinig (kleren) mee kunnen nemen. De lodge heeft een eigen airstrip op 15km van het kamp

Volgens de Bradt Safari Guide biedt deze lodge een fantastisch uitzicht op een lagune met een groot aantal nijlpaarden als vast bewoners. De staf van deze lodge komt van omliggende dorpen en onderscheidt zich daardoor van andere lodges. We zullen hier dag en nachtsafari's krijgen aan beide zijden van de omheining die dient om buffalo's niet in het kamp te laten lopen. In Zambia hebben we geluk gehad een luipaard die net een impala had gevangen van heel dichtbij te zien; misschien hebben we die kans nu weer bij een nachtelijke safari die deze lodge haar gasten aanbiedt. We verblijven in een van de tien luxe chalets. De lodge staat bekend om zijn persoonlijke en informele benadering met uitstekende gidsen. Geniet van het uitzicht onder het genot van een drankje, "seeing the wild game passing by" aldus de beschrijving op een van de sites.

Op het kaartje hiernaast zie je links bovenin (onder het woordje Angola) de Okavango rivier die uiteindelijk de delta vormt waar zoveel wild te zien is. De lodge ligt op 18°51.265'S en 22°44.823'E en dat zoek ik op in Google Earth want op een kaart is deze lodge natuurlijk niet te vinden.
Dus in het menu "toevoegen" op "plaatsmarkering" klikken en dan deze coördinaten invoeren.

Op onderstaand plaatje zie je hoe die delta wordt gevormd. Als je goed naar deze afbeelding kijkt kun je zien dat de lodge aan het begin van de delta ligt. Ik heb een rode stip ingetekend. Dit gebied staat het hele jaar onder water, ofschoon in de maanden januari tot mei de waterstand zo laag kan zijn dat een boottocht met de traditionele mokoro (een soort kano) moeilijk wordt. Nu maar hopen dat er als wij komen wel voldoende water is.

De safari's worden gemaakt in open 4x4 voertuigen, mokoro's of te voet. Het voordeel van deze buiten het park gelegen lodge is ook dat er nachtelijke en wandelsafari's gemaakt mogen worden. De activiteiten worden ondernomen met de andere gasten van de lodge en de voertaal is Engels. In deze gebieden is er geen mogelijkheid om te telefoneren of gebruik te maken van internet. De lodges staan via de radio in contact met de buitenwereld. Ik lees ook een aantal veiligheidsregels, zoals niet op eigen gelegenheid zonder gids wandelen in de omgeving, zelfs niet naar je kamer. 's Nachtes moet je zeker ook niet even buiten een kijkje gaan nemen. De kampen zijn meetal niet afgesloten d.m.v. een hek, waardoor de dieren, zeker als het donker is vrij rondlopen. Uit het raam kijken mag wel. Ook goed om te weten is dat je een ranger nooit moet overhalen om nog wat dichter naar de dieren toe te rijden. Dit kan de jacht verstoren of het nuttigen van een maaltijd onderbreken.

21 ► van namibia naar het land van de tswana

Ruim twee weken hebben we rondgereden in Namibië en het reisschema volgend vertrekken we vanuit de Waterberg Wilderness via de D2512 richting Windhoek, 300 km verder zuidwaarts gelegen. Deze gravelroad is in deze periode goed te berijden met een gewone auto. Onderweg zien we misschien nog een struisvogel, een kaapgier of een secretarisvogel. Op het kaartje hiernaast kun je de route die wij gereden hebben aardig volgen. Vanuit Windhoek naar de Namib Naukluft en vandaaruit naar Swakopmund. Vervolgens via Damaraland naar Etosha. De laatste dagen rijden we dan via het Waterberg Plateau weer richting Windhoek. Maar voordat we hier aankomen, is er nog heel wat te zien en te beleven. Inmiddels hebben we de reisdocumenten en overige informatie van Jambo Safari Club ontvangen en alles gaat dus nu wel serieuze vormen aannemen. De routekaarten zullen we wel in Windhoek ontvangen. Op de kaart van Namibië is de route naar Windhoek via de C21 naar de B1 vrij overzichtelijk. Onderweg kunnen we in het plaatsje Okahandja allerlei houtsnijwerk bewonderen, althans dat is te hopen want ik lees zojuist op internet dat een grote brand  vorig jaar september alles in de as heeft gelegd.
We gaan ons nu dus voorbereiden op het tweede deel van onze vakantie: Botswana. Geen zorgen meer om voldoende benzine en drinkwater en of we onze bestemming wel voor het donker zullen halen. Na het inleveren van onze Kia Sportage in Windhoek worden we met kleine vliegtuigjes naar lodges in de Okavango Delta gebracht. Dan begint een nieuw avontuur.

20 ► paradise waiting to be discovered

De voorbereidingen hebben even stilgelegen omdat allerlei andere dingen aandacht vroegen, zoals een nieuwe aanstelling op 1 mei en gewoon ook praktische zaken die voor onze reis geregeld moeten worden. Vandaag hebben we de reisgegevens van Jambo Safari Club even samen doorgenomen om te kijken wat we allemaal nog moeten doen of nodig hebben voor onze reis. Onze Malaria profylaxe (24 stuks, € 81.30) en andere medicijnen hebben we in huis gehaald en de EHBO-box aangevuld met allerlei medicijnen die je onderweg nodig kunt hebben. Naast Paracetamol en ORS preparaten hebben we ook Loperamide, DEET, Imodium, steriele naalden en verbandmiddelen gekocht. En ook een tekentang, al weet ik niet of er überhaupt teken in deze landen zijn.

Etosha, zie ► 17 laten we nu achter ons en we gaan op weg naar Waterberg Plateau. Via Tsumeb en Otjiwaronga rijden we in 280 km naar ons volgende verblijf: Waterberg Plateau Lodge. Ter voorbereiding van deze reis heb ik de websites van alle lodges in mijn favorieten geplaatst, zodat ik snel kan zien hoe die er uit ziet en welke activiteiten er georganiseerd worden. Ook andere interessante sites heb ik op deze wijze binnen handbereik, altijd handig als je snel even iets wilt opzoeken.

Het Waterberg Plateau biedt veel mogelijkheden voor wandelingen (er zijn er negen) op goed gemarkeerde trails, maar er zijn ook begeleide natuurritten. Game viewing on foot (in de ochtend, duurt 3 uur): vanuit de lodge met een tracker (safari truck) rijden tot een reukspoor en daarna te voet verder op zoek naar giraf, eland of witte neushoorn. In dit park kun je niet met eigen auto rijden. In dit gebied leven zeldzame en bedreigde diersoorten zoals de witte neushoorn en de sabel antiloop. Het gebied is zo'n 50 km lang en 16 km breed en ligt 200 m hoger dan de omgeving, een echt plateau dus.

We kunnen ook een zgn culturele tour naar Hereroland maken, een glimp opvangen van de cultuur en de tradities van de Herero-stam. Een local guide begeleidt je in de eigen auto naar het dorpje Okakarara waar van alles te beleven is.

Rond 1900 werd deze inheemse bevolking grotendeels uitgemoord door Duitse legereenheden. Ook toen was er al sprake van een Vernichtungsbefehl en als je hier verder over leest besef je dat er nog niet zoveel veranderd is in de wereld als het gaat om misdaden tegen de menselijkheid. Velen vluchtten naar een gebied dat nu in Botswana ligt, maar door uitputting overleefden slechts 20.000 Herero's deze slachting. In 2004 verklaart de Duitse minister van Ontwikkelingssamenwerking dat de Duitse regering de genocide van 1904 betreurt, maar van enige tegemoetkoming verder is nog geen sprake.

19 ► het wild

The Field Guide to the Larger Mammals of Africa mocht ik lenen van mijn buurman. In deze gids staan meer dan 400 grotere zoogdieren met daarbij aangegeven het gebied waarin zij voorkomen. Ik heb er zo'n 50 gevonden die in de streken waar wij komen in Namibië en Botswana leven.

Vooral benieuwd ben ik naar de dieren die ik in Zambia niet heb gezien, zoals de Savanna Baboon (baviaan), de Savanna Elephant en natuurlijk de trots van Namibië, de Oryx. Een ontmoeting met de woestijnolifant met een lengte van 7-9 meter en een schouderhoogte tot 4 meter lijkt me heel indrukwekkend.

De meeste kans om deze 6.000 kg zware beesten op onze reis  te zien is in Etosha. Achter de toegang (Andersson Gate) ligt wat oostwaarts Olifantsbad. Volgens Lonely Planet p.266 zijn ze hier te vinden.

De baviaan komt in het oostelijk deel van Namibië voor, dus ook in Etosha. Ze leven in troepen van 15-100 bavianen. De Oryx Gazella komt in het hele land voor. Het lijkt me een prachtig beest: een witte kop met sterke zwarte banen en indrukwekkende hoorns die wel 85 cm lang kunnen zijn. Ook zijn grijsachtige kleur maakt van dit dier een bijzondere verschijning. Ik volg sinds vandaag de blog van Kees Boele, de reisleider die wij in 1997 hadden bij onze reis in Griekenland. Hij is momenteel in Namibië met een kampeer 4WD en meldt de aanwezigheid van een groep brutale bavianen in Sossusvlei.

Volgens de hierboven genoemde gids komen ze in dit gebied niet voor. Misschien dat de zware regen die hier onlangs is gevallen toch wat verschuivingen heeft veroorzaakt in de verblijfplaatsen van het wild.

De Cheetah hebben we in Zambia niet gezien. Hij komt in Namibië en in heel Botswana voor en ik hoop dan ook een glimp van hem op te vangen. Dat geldt zeker ook voor het hiernaast afgebeelde stokstaartje, want op de TV kan Richarda er geen genoeg van krijgen en inderdaad is hij op deze foto ook wel heel innemend. De Suricate, zoals het stokstaartje officieel heet, behoort tot de familie van de mongoose, waarvan er 23 soorten zijn.

In Zambia hebben we de witte neushoorn van heel dichtbij kunnen zien. In het gebied boven Swakopmund, langs de kust en in een kleine strook landinwaarts is het territorium van de zwarte neushoorn, de Hook-Lipped Black Rhinoceros. We kunnen deze kolos dus op onze tocht naar Etosha tegenkomen. Het is een van Afrika's grootste zoogdieren. In de afgelopen eeuw is het aantal zwarte neushoorns enorm afgenomen. Van 1 miljoen naar 9.000 in 1984 en nu zijn er nog slechts 2.000 over. De hoorn van de neushoorn werd o.m. gebruikt voor de productie van traditionele medicijnen. We hebben veel geluk als we er een tegenkomen en dankzij deze voorbereiding weet ik nu dat we op dag 8 (van Swakopmund naar Damaraland) dus extra moeten uitkijken of we dit 4 meter lange gevaarte ergens kunnen zien.

Helaas zal ik de Mammals-guide niet mee kunnen nemen want hij weegt 574 gram en ik moet rekening houden met een maximum gewicht van 15 kg voor de bagage (exclusief handbagage) zoals voor de vluchten in Botswana geldt.

18 ► tips & weetjes

☼ T&W ☼

AUTO

• internationaal rijbewijs nodig ?
• links rijden

  

  Kia Sportage

  
• er zijn B, C en D-wegen:
• B-wegen zijn geasfalteerde hoofdwegen
• C-wegen zitten tussen B en D in
• D-wegen zijn zandwegen 
• cash voor benzinestations, geen creditcard dus
• bij elk tankstation tanken ook al is de tank nog halfvol
• neem een reserve jerrycan met benzine mee
• voor de service bij de benzinestations betaal je de pompbediende een kleine fooi (tussen de 2 en 5 NAD)
• olie- en waterpeil en bandenspanning kun je bij de benzinestations laten controleren
• controleer of er een reserveband aanwezig is en of deze op spanning is
• een krik is natuurlijk ook onmisbaar
• let op eventueel aanwezige schade aan de auto
• attent zijn op afgeven creditcard bij afhalen auto: wat doet men ermee, sommige verhuurbedrijven halen er al bij voorbaat geld van af
• neem genoeg drinkwater en snacks mee voor onderweg
• koop een gedetailleerde wegenkaart waarop ook tankstations staan
• toiletpapier is zeker op grote afstanden onmisbaar
• sluit ramen en deuren onderweg

BAGAGE

• stof kruipt in alle hoekjes en gaatjes en het is daarom verstandig om extra beschermhoezen mee te nemen die je om je koffer of tas kunt schuiven
• zorg voor kleine hangslotjes om de bagagetassen af te sluiten

GELD

• uitkijken met creditcard betalingen: soms is de transactie wel degelijk gedaan, maar zegt de verkoper dat je de card er nog een keer door moet halen, beter is om alles met cash te betalen
• een valse portemonnaie gevuld met allerlei oude pasjes, telefoonkaarten en dergelijke met wat geld kun je bij een beroving afgeven

17 ► op weg naar etosha

Wij zijn nu in het noord-westen van Namibië. De Lonely Planet biedt naast een goede omschrijving van de gebieden ook veel goede kaartjes (1 cm = 50km). Voor mijn oriëntatie gebruik ik ook de 1: 2.000.000 kaart (1 cm = 20km) van TASA, Tour & Safari Association.

Op dit kaartje ligt linksonder het plaatsje Khorixas. Na ons verblijf in Twyfelfontein rijden we hierop aan via de C39 om uiteindelijk via Outjo bij de C38 Southgate Anderson van het Etosha National Park aan te komen. Onze lodge ligt 10 km voor de ingang. Het is een een redelijk grote lodge, 65 bedrooms. De reviews die ik gelezen heb zijn over het algemeen goed. Om toegang tot het park te krijgen moet er wat papierwerk worden ingevuld en dat kan voor enig oponthoud zorgen. Etosha is het grootste beschermde gebied van Namibië en het is bij uitstek een park dat je rijdend in je eigen auto kunt bezoeken. Etosha betekent Great White Place of Dry Water. Deze zgn. Pan is 5.000 km2 groot en verandert gedurende een paar dagen per jaar in een ondiepe lagune. Het wild leeft voornamelijk aan de rand van de pan. In deze bossen en grasvlakten zijn ruim 100 zoogdieren en 350 vogelsoorten te zien. Reptielen zijn er ook, zo'n 16 soorten. In Etosha kun je deze dieren prachtig vanuit je auto bekijken als je naar een van de waterpoelen rijdt. Motor uitzetten en genieten maar. De beste tijd om het wild te bekijken is 's ochtends vroeg of tegen de schemering. Alhoewel sommige antilopen juist in het middaguur naar een waterplaats komen omdat ze zich dan veiliger voelen. In Etosha krijgen we de kans om zelf naar het wild op zoek te gaan; er zijn geen guided safaris. Als we in de middag na een rit van 340km aankomen bij de lodge kunnen we bekijken of we alvast een eerste verkenning in het park gaan maken. Zie ook de suggestie hieronder.

We blijven één nacht in de Etosha Safari Lodge en gaan dan de volgende dag al rijdend door het park naar de ruim 200 km verderop oostwaarts gelegen Mushara Lodge. Omdat we daar twee nachten verblijven kunnen we dan nog een tweede volle dag in het park zijn, maar dan moeten we wel weer entree betalen bij de Van Lindequist Gate. Over deze lodge lees ik alleen maar goede reviews. Het zou toch fantastisch zijn als we vanuit onze kamer een kudu of impala zouden zien rondsnuffelen. Het is kennelijk allemaal mogelijk. Mushara is een zeer comfortabele lodge. Allerlei kleinere wegen lopen aan de zuidzijde van de Etosha Pan naar diverse waterplaatsen. De drie kampeerplaatsen bieden de mogelijkheid om te rusten, te tanken en in de buurt naar wild te kijken. Zo is er bij de Okaukuejo Rest Camp een goede kans om neushoorns en olifanten te zien. Deze camping ligt vlakbij de Anderson Gate en misschien kunnen we de dag dat we aankomen bij het park wel even naar deze mooie plek rijden (ca. 15 km).

Als je niet in het park verblijft moet je bij zonsondergang het park verlaten hebben. Dat betekent een half uur voor zonsondergang bij de poort. Tussen Anderson en Von Lindequist loopt een redelijk grote weg, maar de talloze kleinere wegen bieden de mogelijkheid om leuke safari's te rijden.

16 ► damaraland

Na ons verblijf in Swakopmund gaan we verder landinwaarts. De mist maakt plaats voor de wonderlijke wildernis van de woestijn. Damaraland is geologisch interessant. Vulkaanmonden, versteende bossen, rode rotsformaties en rotsgravures. Er schijnen ook pootafdrukken van dinosaurussen te zijn van 150 miljoen jaar oud. Maar eerst gaan we beslissen of we verder langs de Skeleton Coast naar Cape Cross Seal Reserve rijden. In ► 4 heb ik al over dit robbenreservaat geschreven.

Zolang ik de gedetaileerde reisbeschrijving van Jambo Safari Club nog niet heb ontvangen kan ik ook nog niet precies onze route bekijken. Vanaf Swakopmund loopt de C34 langs de kust. Die weg moeten we in ieder geval volgen om bij de robben te komen. Terugrijdend zouden we dan bij Hentiesbaai de D1918 die verder landinwaarts gaat kunnen volgen richting de Spitzkoppe en later de Brandberg. Uiteindelijk willen we vandaag Twyfelfontein bereiken en daar staat 340 km voor.

Een bezoek aan de rotstekeningen (bij Brandberg) kan alleen met officiële gidsen. In de Tsibab-kloof is er vanuit de parkeerplaats een goed gemarkeerde schilderachtige route naar Maack's Shelter. Deze Duitse geoloog ontdekte de rotstekeningen in 1918. Op deze 45-minuten wandeling kunnen we bavianen, klipspringers en zebra's ontmoeten.

Lijkt me wel gaaf om deze antilope van dichtbij te zien. De bergzebra komt alleen in Namibië voor en wel in kleine groepen. Nabij Twyfelfontein ligt Burnt Mountain, een heuvel aan de voet van een 12 km lange vulkanische bergkam. In dit onherbergzame gebied groeit niets en het heeft daarom de aanblik van een luguber landschap. In de ochtend en in de namiddag laat het zonlicht een adembenemend schouwspel aan kleuren zien. Miljoenen jaren geleden zijn deze rotsen  verbrand door het vuur van de vulkaan en het zonlicht reflecteert nu het mineraalrijke granieten oppervlak. Rijdend op de D3254 zullen we ook de Organ Pipes kunnen bewonderen. We zijn nu dichtbij ons nieuwe onderkomen Twyfelfontein Country Lodge.

15 ► voorzorg gezondheid

We zijn naar de GG&GD geweest om te weten te komen welke voorzorgsmaatregelen we op het gebied van de gezondheid moeten nemen. Het blijkt dat we in Namibië en ook in Botswana in malariagebied komen en we moeten dus Malarone-pillen slikken.

Voor een bezoek aan het lichtbruine gebied wordt deze profylaxe aangeraden terwijl ook anti-muggenmaatregelen verstandig zijn. Zodra we het malariagebied bereiken (1 dag voor vertrek) zullen we beginnen met het slikken van deze pil en dat moeten we tot 7 dagen na onze vakantie blijven doen want ook in Botswana zijn we in de Okavango Delta in gevaarlijk gebied. We nemen dus ook DEET mee en vertrouwen er op dat in de accomodaties waar we verblijven een muskietennet aanwezig is. Van alle aanbevolen inentingen (Difterie, Tetanus, Polio en Hepatitis A) zijn die van voorgaande jaren nog goed. Omdat ik een maagzuurremmer gebruik heb ik nog wel een buiktyphus injectie gekregen. Bij besmetting kan er anders een situatie ontstaan waarbij de verminderde weerstand dan een goede voedingsbodem is voor deze ziekte. Reizigersdiarree moet je ook zien te voorkomen. Als ik naar onze reisbeschrijving kijk ligt het malariagebied zo ongeveer ten noorden van onze lodge in Twyfelfontein. Op dag 8 vertrekken we vanuit Swakopmund naar Damaraland en voor de zekerheid zouden we dan de medicatie kunnen beginnen. Het boekje "reizen in de (sub)tropen" hebben we wel eens eerder gezien: geadviseerd wordt geen water uit de kraan te drinken, geen besmet voedsel te eten (!), altijd handen goed te wassen. Geen cappuccino dus, want melk is niet gekookt. Geen ijsblokjes. Bij diarree moet je voorkomen dat je uitdroogt door veel te drinken. De O.R.S.-oplossing is dan nodig omdat de darm alleen water opneemt als tegelijk suiker en zouten worden opgenomen. In het ergste geval, als de diarree niet te stoppen is moeten we Loperamide gebruiken. De GGD-arts raadt ons ook sterk af zoogdieren aan te raken want via hun speeksel wordt hondsdolheid overgedragen. Had ik me net verheugd op een innige omhelzing met zo'n hippo! Beter om dit niet te doen want Rabiës is een fatale virusziekte. Zouden ze in Namibië weten dat je bij een beet van een mogelijk besmet dier een behandeling met MARIG moet krijgen en is dit vaccin dan wel voorhanden ?

Na thuiskomst hebben we maar gelijk even gekeken naar de inhoud van diverse EHBO-boxjes die we in huis of in de auto hebben. We nemen niet alles hieruit mee, ook omdat we zuinig moeten zijn met de kilogrammen. Het is ook wel verstandig om veel paracetamol mee te nemen. In geval van koorts kun je die daarmee redelijk onderdrukken, zeker als je nog lang moet reizen. Het schijnt dat je in Namibië alleen in privé-klinieken medische zorg van acceptabele kwaliteit kunt vinden. Het is niet te hopen dat het zover komt anders moeten we misschien onze toevlucht nemen tot een Himba medicijnman in een van de dorpjes onderweg.

14 ► facts & figures

☼ F&F ☼

• Namibië: 20x Nederland - ca. 2 miljoen inwoners
• Verkeer: links rijden
• Beste reistijd: van april tot juni → 25°C
• Electriciteit: de wereldstekkers zijn niet geschikt voor de driepolige stopcontacten; in de supermarkten (Pick 'n Pay bijv.) of op het vliegveld zijn verloopstekkers te koop
• Geld: 1 Namibia Dollar (NAD) = € 0.10

13 ► verder noordwaarts

Op zaterdag vertrekken we van Sesriem naar Swakopmund. Een tocht van 350 km op de C14 waarbij we de Gaub Pass, de Tropic of Capricorn en de Kuiseb Pass zullen 'passeren'. Ze liggen op ca. 800m. Het zijn bijzondere passen omdat de weg niet zoals gewoonlijk over een bergtop gaat, maar afdaalt naar de gelijknamige rivier. Je rijdt een brug over die de vorm heeft van een banaan en de Gaub Pass ligt al weer achter je. De weg tot aan de volgende pas wordt steeds slechter. Het gebied is onherbergzaam en dat wordt ook beschreven in "The Sheltering Desert" van Henno Martin en Hermann Korn, twee Duitse geologen die hier tijdens de WOII hun avonturen beleefden. Om een zijweg te nemen heb je een permit nodig, die je in Sesriem kunt kopen. We rijden daarna dwars door het Namib Naukluft Park richting Walvis Bay. Naarmate je de kust nadert worden de wegen beter.

Walvis Bay is vooral bekend om zijn lagoon. Het is een natuurgebied waarin pelikanen, flamingo's, jan-van-genten en pinguïns verblijven. De beroemde woestijnplant Welwitschia Mirabilis zullen we in dit kustgebied hopelijk ook gaan zien. Deze plant kan tot 2000 jaar oud worden.

Ik lees over de Welwitschia Trail, een rit van een uur of vier over redelijk goede wegen door de Namib woestijn met maanlandschappen en veel eeuwenoude planten met de oase Goanikontes. Een routebeschrijving met 'points of interest' en de noodzakelijke vergunning is verkrijgbaar bij de MET (Ministry of Environment & Tourism). In feite zijn we 1.5 dag in deze stad (zaterdagmiddag en zondag).

Ons verblijf, Swakopmund Guesthouse, ligt heel centraal op vijf minuten lopen van het strand. Er zijn tal van activiteiten waaraan je kunt deelnemen: o.a. sand-boarding, parasailing, camel rides en er is natuurlijk ook op zee het een en ander te beleven. Vanuit het reisbureau wordt ons aangeraden voor een goed dîner met prachtig uitzicht op zee restaurant The Tug te bezoeken. De stad is ook bekend om zijn Duitse architectuur. Kolonisten hebben vanaf 1893 toen zij hier hun geluk beproefden vele interessante gebouwen gerealiseerd. Architect Hermann Wille ontwierp o.a. Hohezollern Building, Villa Wille en de Kabelmesse.

12 ► de sossusvlei

Even een ☼F&F☼-je (facts & figures): Nog maar 21 jaar bestaat deze vlag van Namibië. De onafhankelijkheid werd in 1990 uitgeroepen. De kleuren van de vlag zijn overgenomen van SWAPO, de belangrijkste beweging die tegen de bezetting door Zuid-Afrika vocht. De goudgele zon heeft twaalf stralen die de verschillende volken die in Namibië leven symboliseren. Terug naar mijn verhaal.

We verblijven drie nachten in de Sossusvlei Lodge en hebben dus voldoende tijd om dit mooie gebied te bekijken. Sossus betekent 'einde van de rivier' en Vlei staat voor 'ondiep meer'. De Tsauchab stroomt van het plateau door de laagvlakte naar de Atlantische oceaan, maar het water komt daar niet aan omdat een muur van zand het tegenhoudt.

Als we vanuit Windhoek 's middags aankomen zijn er vanuit de lodge verschillende mogelijkheden om de omgeving te verkennen. De Sundowner lijkt me wel geschikt om te doen. Tegen de avond genieten van de steeds langer worden schaduwen, de zon te zien ondergaan en midden in de natuur de stilte en haar schoonheid te ervaren. De volgende ochtend zullen we dan de veelbeschreven zonsopgang beleven. We kunnen deze activiteiten vanuit de lodge regelen. De lodge is gelegen aan de ingang van het park. In het Namib Naukluft Park kunnen we het volgende wild zien: steenbok, springbok, oryx, kudu, mountain zebra, rock dassie, chacma baboon en pakweg 200 vogelsoorten.

Je kunt ook een quad bike huren en daarmee door de duinen rijden, een ballontocht over de Namib maken of in een  Cessna stappen voor een scenic flight. Omdat we hier twee volle dagen zijn is het wel goed om tevoren die mogelijkheden verder te bekijken. Er hangen wel prijskaartjes aan, ook voor de toegang tot het Namib Naukluft Park moet betaald worden.
De Sossusvlei, Dead Vlei & Sesriem Canyon Combination kost N$ 690, dit is € 69 per persoon.

Op dit kaartje zie je bovenaan Sesriem Canyon, onze lodge is hier vlakbij. Naar Dune 45 (zie links van het midden) is het nog wel zo'n 45 km rijden. Na nog eens 15 km eindigt de 2WD road en kun je verder met The Hobas Shuttle of je kunt gaan lopen naar Dead Vlei (1.5 uur). Vanuit de parkeerplaats voor de 2WD cars kunnen we ook een 4 km heen en terug wandeling maken naar Hidden Vlei, gemarkeerd met witgeverfde paaltjes. De Canyon ligt dus vlakbij (4 km) onze lodge en er zijn twee wandelingen die we daar zouden kunnen maken. De canyon is door de Tsauchab rivier 15 miljoen jaar geleden ingeslepen en is slechts 3 km lang.

11 ► onze eerste rit

Oryx - symbool van Namibië

Onze eerste rit door Namibië heeft als einddoel Sesriem, de toegang tot de duinen van Sossusvlei en het Namib Naukluft Park. We kunnen kiezen uit twee routes in zuidwestelijke richting. Als we de C26/C14 (volgens Google Maps 352 km, ruim vijf uur rijden) nemen komen we over vier passen. De B1/C24 route is 18 km korter en telt één pas. Volgens beschrijvingen die ik op internet heb gelezen lijkt de eerste route het mooist al zullen we over een paar dagen een stukje van deze route in tegenovergestelde richting rijden als we via Solitaire naar Swakopmund gaan. Op diverse kaartjes zie ik ook dat deze route wordt aanbevolen. 

Al snel na het verlaten van Windhoek kom je over de Kupferberg Pass 2050 m, daarna volgt de Gamsberg Pass 1494 m. Hiernaast zie je een plaatje van de Kuiseb Pass die op 872 m hoogte ligt. De laatste pas ligt op de C14 als we weer in zuidelijke richting rijden: Gaub Pass.

We passeren hier ook de Steenbokskeerkring. Op het zuidelijk halfrond begint de zomer op 21 december als de zon recht boven het aardoppervlak staat.

Op dit kaartje is het laatste stukje van de rit naar de Sossusvlei aangegeven. We rijden langs de Naukluft bergen aan de linkerzijde en het duinlandschap aan de rechterkant. Sossusvlei wordt omgeven door de hoogste zandduinen ter wereld en helemaal middenin ligt de vlei of pan. Vlei is het Afrikaans woord voor duinmeer of moerasmeer tussen bergen. Het schijnt dat het in februari dit jaar enkele weken geregend heeft. Dit is zeer uitzonderlijk. Allerlei dieren die in normaal in de Naukluft Bergen blijven, komen nu naar de groene Sossusvlei.

Zie: http://beta.mnet.co.za/carteblanche/Article.aspx?Id=4300&ShowId=1

10 ­► wat gaan we in Namibië doen

De self-drive rondreis door Namibië is door de reisovereenkomst met Jambo Safari Club in grote lijnen uitgezet. De accommodaties zijn geboekt en daarmee is min of meer ook de route die we gaan rijden bepaald. Er blijft dan voor ons toch nog heel wat te doen aan verdere voorbereiding.

We vliegen overdag van Amsterdam naar Johannesburg en de volgende dag door naar Windhoek. We hebben hier ruim een halve dag om te besteden. Laten we eens kijken wat er in de hoofdstad van Namibië te beleven is. Het is een behoorlijk grote stad (> 200.000 inwoners) en ligt op 1.650m hoogte. Mensen van allerlei stammen, maar ook veel Europeanen wonen en werken hier en je krijgt er dan ook een aardige indruk van het moderne Namibië. Tijdens de Duitse koloniale overheersing heeft Windhoek zich ontwikkeld als een belangrijke handelsstad. Het centrum bestaat uit een mix van koloniale Duitse gebouwen en moderne kantoorflats, met een Afrikaanse inslag.

We kunnen de Christuskirche met zijn gebrandschilderd glas gaan bekijken. In het oudste gebouw van Windhoek, de Alte Feste (zie afbeelding hiernaast) kunnen we de geschiedenis en de onafhankelijkheidsstrijd van Namibië volgen. We kunnen natuurlijk ook flaneren over Independence Avenue, het hart van de stad. Van onze reisorganisatie kregen we de tip om in ieder geval Joe's Beerhouse aan te doen. Zie onder links.

Township Katutura is ook een interessante optie, maar dat zal dan wel onder begeleiding moeten zijn.
Even buiten Windhoek ligt het Daan Viljoen Game Park.
Je kunt er wandelen of een game drive maken. Hartebeest, spiesbok, gnoe, impala en nog meer prachtig wild kun je hier ontmoeten. Ik lees in the Lonely Planet dat Gourmet Tours een ruim 3 uur durende city tour heeft waarin o.a. de township en het wildpark worden bezocht. Misschien is dat voor die ene middag dat we in Windhoek zijn wel een goed idee. We moeten na zo'n eerste dag misschien niet al te veel ondernemen. Na zo'n reis is dit wel een relaxed idee, lijkt me.

9 ► waar slapen we (vervolg)

In een van de vorige hoofdstukken heb ik de eerste drie accommodaties waarin wij tijdens onze reis verblijven genoemd.
Nu zal ik de lodges noemen die we verder nog in Namibië zullen bezoeken. 

In Damaraland zijn we te gast bij de Twyfelfontein Country Lodge. Op het kaartje hiernaast kun je zien waar dat ongeveer is. Links aan de kust ligt Swakopmund van waaruit we dus nu Damaraland zijn binnengereden. We zullen hier drie nachten verblijven. Daarna gaan we door naar Etosha National Park waar op ca. 10 km voor de ingang van het park onze nieuwe verblijfplaats ligt: Etosha Safari Lodge. De volgende ochtend rijden we dan door het park naar het oosten in de richting van de Von Lindequist Gate en hier ligt Mushara Lodge. We zijn hier twee nachten. Etosha heeft twee ingangen: Anderson Gate in het zuiden en deze gate in het oosten.

Vervolgens vertrekken we in zuidelijke richting naar het Waterberg Plateau Park en verblijven twee nachten in de gelijknamige lodge.

Het is het land van de Herero-stam. In dit park hebben we nog een tweede lodge, The Elegant Guesthouse.

Van hieruit vertrekken we naar Windhoek om naar onze volgende bestemming, Botswana te reizen. Hier zullen we onze auto weer inleveren en gaan we verder per vliegtuig.

8 ► hoe vul ik mijn blog tijdens de vakantie

Om tijdens de vakantie onze reiservaringen te kunnen opschrijven en ook foto's mee te kunnen sturen, ben ik nu alvast een beetje aan het oefenen met mijn HTC Desire smartphone. Dat blijkt nog niet zo eenvoudig te zijn, maar al doende heb ik het toch onder de knie gekregen. Op een speciaal email-adres dat ik heb aangemaakt stuur ik teksten en foto's naar blogger.com en deze gegevens verschijnen dan in het opmaakmenu van mijn blog. Het is allemaal wel wat minuscuul op dat kleine schermpje, maar het lukt wel. Ik stel mij voor dat het in Namibië alleen in de steden mogelijk is om berichten door te sturen. Het voordeel is wel dat ik niet afhankelijk ben van internetcafés om mijn teksten door te sturen. De foto's die ik met mijn telefoon maak hebben een resolutie van 1552 x 2592 met een grootte van gemiddeld 1.25 MB. Een poging om bewegende beelden en ook geluiden op deze manier aan de blog toe te voegen is nog niet gelukt. We zetten onze pogingen gewoon voort met de gedachte dat het uiteindelijk allemaal toch mogelijk is. Ik zal ook moeten letten op de problemen bij het gebruik van mobiele netwerken in het buitenland. Daarover ook een volgende keer meer.

7 ► namibië - gevaren en ergernissen

Namibië is een van de veiligste landen van Afrika. In Windhoek en andere grotere plaatsen moet je wel uitkijken in bepaalde wijken, maar dat geldt ook voor grote steden in Nederland. We zullen met onze auto in Windhoek en Swakopmund van een bewaakte parking gebruik moeten maken. Bij tankstations is er dan ook nogal eens een groepje jonge mannen die je naam vragen en die dan zonder dat je het ziet op een cocosnoot graveren en daarna te koop aanbieden voor veel geld. Aangeraden wordt ook de deuren van de auto gesloten te houden en attent te zijn op afleidingsmanoeuvers.

En dan zijn er natuurlijk ook de gevaren van de insecten. We hebben natuurlijk Malaria tabletten geslikt, maar er zijn ook schorpioenen en slangen die op ons pad kunnen komen.

Zij vormen wel een risico. Alhoewel we niet kamperen zullen we deze reptielen misschien toch op onze tocht tegenkomen. Tijdens wandelsafaris's bijvoorbeeld en dan moet je dichte schoenen en een lange broek dragen. Door te stampen of met een stok op de grond te slaan verjaag je de slangen. De pofadder echter niet, die vertrouwt op zijn schutkleur en slaat dus niet op de vlucht. Hij ligt bij voorkeur te slapen in het losse zand van een droge rivierbedding en onder struiken.

De schorpioenen kunnen zeer pijnlijke verwondingen veroorzaken maar hun beet heeft verder geen schadelijke gevolgen.

In dit hoofdstuk heb ik het verder nog niet over de gevaren van de krokodil die roerloos langs de waterrand ligt en de nijlpaard die met 3000 kilo vlees met een vaart van 40 km per uur achter je aan kan zitten. Gelukkig hebben wij bij ons bezoek aan Zambia al de nodige verhalen over dit beest gehoord en ook wat praktijkervaring opgedaan met de boottochten over de Zambesi. Wij hebben er een heilig ontzag voor deze beesten aan overgehouden. Desalniettemin zal het een hele belevenis zijn om deze machtige dieren weer te ontmoeten.

Bilharzia is ook een risico, maar daar ben je zelf bij als je in stilstaand water gaat zwemmen. Gaan we dus niet doen.

6 ► waar slapen we

Na de vlucht van Amsterdam (vertrek 10:25 uur) naar Johannesburg (aankomst 21:20 uur) verblijven we in City Lodge OR Tampo op de luchthaven. De volgende ochtend vliegen we door naar Windhoek en daar zijn we te gast in Olive Grove, zoals ze zelf zeggen: 'simply elegant accomodation', dichtbij het centrum.

Na onze eerste dag rijden komen we in Sesriem waar we onze intrek nemen in Sossusvlei Lodge, 'gateway to the namib'.

Hier verblijven we drie nachten.

Afstand Windhoek-Sesriem is 350 km.
Vanuit de lodge zijn er 'guided sunset walks', maar je kunt er ook een rondvlucht in een Cessna 210 light aircraft boeken.

Als we al die prachtige duinen hebben bewonderd gaan we naar het noorden. Er is geen weg langs de kust. Na de Kuiseb Pass gaat het richting Walvis Bay en dan is het nog een klein stukje naar Swakopmund, onze volgende verblijfplaats. Permit required, zie ik op de road map van Namibië. Even in de gaten houden, zal wel bij de autopapieren zitten. We hebben er dan weer 340 kilometer op zitten. In Swakopmund Guesthouse zullen we twee nachten verblijven.

Op het plaatje hiernaast kun je zien waar Swakopmund zo'n beetje ligt. We hebben in dit guesthouse een standaardkamer op basis van logies en ontbijt. We kunnen op ons gemak de typisch koloniale architectuur van dit stadje, dat nog steeds een Duitse sfeer ademt, bewonderen. Het plaatsje telt 33.000 inwoners en ligt aan de monding van de rivier de Swakop. De toevoeging Mund spreekt dan ook voor zich. Het is de meest populaire vakantieplaats van Namibië.

5 ► rijden in Namibië

Nog steeds ben ik bezig om in vogelvlucht een eerste oriëntatie van onze reis in Namibië en Botswana te beschrijven. Dat betekent dat ik probeer voor de lezer en voor mijzelf iets van de sfeer van die landen over te brengen. Ik stel me zo voor dat het rijden in Namibië een bijzondere ervaring is. Verlaten wegen met af en toe een stofwolk die een tegenligger aankondigt. Even een lichtsein, een opgestoken hand en voorbij is hij. Al snel zal ook de stofwolk in de achteruitkijkspiegel neergedaald zijn en hebben we het rijk weer alleen. Het lijkt wel wat saai, dat landschap met veel zand, stenen en hier en daar wat struikgewas, maar het is wel de oudste woestijn op aarde: de Namib. En dan de kleuren. Overweldigend, zo staat er in de reisboekjes. De wegen schijnen er overigens prima te zijn vandaar ook dat we niet perse een 4-wheel drive nodig hebben. Alleen als je in het noorden de nog niet zo bekende routes zou nemen is het wel handig wat extra power te hebben. Toch is slechts 11% van de wegen geasfalteerd en bestaat de rest uit goede gravel- of zoutwegen. Onderweg moet je wel op je hoede zijn: er zijn kennelijk nogal eens onverwachte bochten (kan het me niet voorstellen) en af en toe kan er ook wel wildlife voor je bumper opdoemen! 

Maar zo'n vaart zal het niet lopen. Je moet ook zorgen uiterlijk om 4 uur op je plaats van bestemming te zijn in verband met het invallen van de duisternis. Aangeraden wordt ook om altijd voldoende benzine in je tank te hebben. Er zijn kennelijk ook erg weinig leuke restaurantjes onderweg om even wat te drinken. Ik moet ook in de gaten houden of er een krik bij de huurauto wordt meegeleverd. Gelukkig heb ik wel eens een band verwisseld, maar toch hoop ik dat dat niet nodig zal zijn. Een ander advies is ter plaatse twee jerrycans te kopen, een voor benzine en een voor water. Van een vriend krijg ik de tip om de cans duidelijk te markeren. Dat voorkomt ernstige problemen.

4 ► zintuiglijke ervaring

In mijn vorige blog schreef ik over het robbenreservaat. Vanuit Swakopmund is dat een uurtje langs de kust rijden naar Cape Cross. Lezend over deze kolonie weet ik eigenlijk niet of het wel zo'n goed idee is om dit uitstapje te maken. Naar het schijnt kun je daar dan nog dagen plezier van hebben in de vorm van de stank die in de kleren en in de auto is blijven hangen. Geen aanlokkelijke gedachte, alhoewel het natuurlijk wel een prachtig gezicht zal zijn zoveel robben op een kluitje. We zien nog wel of we dit gaan doen. Er zijn ongetwijfeld nog andere mooie dingen te zien langs de Skeleton Coast, alhoewel al die scheepswrakken in een heftige branding mij nu ook weer niet zo aantrekkelijk lijken, bovendien is daar dan vermoedelijk wel een 4-wheel drive voor nodig.

We rijden vervolgens naar Damaraland en overnachten in het plaatsje Twyfelfontein waar we een paar dagen zullen blijven. We gaan hier wat ritjes in de omgeving maken en hopen op een ontmoeting met de woestijnolifant en de hier levende Damara stam. In dit gebied zijn ook rotstekeningen te zien en is er een versteend woud. We gaan dan misschien ook op zoek naar de Spitzkoppe, de Matterhorn van Namibië. Damaraland is één van de mooiste landschappelijke gebieden van Namibië.

De Damara's horen tot de oudste bewoners van Namibië. Zij kwamen rond 900 nChr uit West Afrika getrokken en waren voornamelijk bezig met de jacht. Door de komst van de Duitse kolonisatoren is dat allemaal veranderd en werken ze nu in kopermijnen en op commerciële bedrijven. Het is dus nog maar de vraag of we ze te zien krijgen. Je ziet nog wel eens in Afrika en andere minder ontwikkelde landen dat er voor de toeristen speciaal een groepje oorspronkelijke bewoners met hun authentieke bezigheden te bezichtigen zijn. We hebben dat in Peru gezien op het Titicaca Meer. Het is de vraag of ik als we zo'n nederzetting tegenkomen het onderscheid kan maken. Maar misschien is het toch wel leuk om hen te ontmoeten.

3 ► het begin

De regentijd is van november tot en met april en dan is het zeer warm en vochtig. Voor zuidelijk Afrika geldt dan ook als meest ideale reistijd de periode vanaf half mei.

We vliegen op Johannesburg van waaruit we de volgende ochtend naar Windhoek gaan met Air Namibia. Daar staat een auto voor ons klaar en begint ons avontuur pas echt. In vogelvlucht ziet het er als volgt uit: met de auto zullen we twee weken door Namibië trekken waarna we vanuit Windhoek via Maun in Botswana naar de Okavango Delta en Chobe National Park gaan. Hier zullen we ruim een week vanuit twee lodges safari's doen. Vanuit Kasane, dichtbij Livingstone gelegen, gaan we dan weer via Johannesburg terug naar Nederland.

Ik lees over de vele vogelsoorten die in zuidelijk Afrika voorkomen. Zo zijn er wel acht soort ooievaars. In Zambia hebben we de zadelbekooievaar met zijn prachtige rood-geel-zwarte snavel al leren kennen. Maar ook de yellow-billed stork en de maribou zullen we wel te zien krijgen. Natuurlijk hopen we ook de grootste vogel die op aarde rondloopt te ontmoeten: de struisvogel.

Hopelijk maken we ook kennis met andere diersoorten. In Namibië zullen we behalve in het Etosha Park tijdens onze rondreis overigens niet heel veel dieren ontmoeten. We rijden met onze huurauto vanuit Windhoek zo'n 2.000 km door woestijnen, zandduinen en bergen. Onze eerste bestemming na Windhoek ligt in zuidwestelijke richting: het Namib Naukluft Park, een duingebied rond een lagune met in de onmiddellijke omgeving ook grillige bergen met diepe kloven. Daarna gaan we 350 km noordwaarts naar

Swakopmund. In deze stad aan de Atlantische Oceaan kun je veel activiteiten ondernemen. Ik kom hier later nog op terug, want op dit moment heb ik nog geen idee wat ons leuk lijkt om te gaan doen. We verblijven hier twee nachten en trekken dan door in noordelijke richting naar Damaraland. Misschien gaan we onderweg nog langs een grote pelsrobbenkolonie (80.000 robben) bij Cape Cross.

We komen dan in één van de mooiste landschappelijke gebieden van Namibië waarin ook de woestijnolifant, de zwarte neushoorn, de struisvogel en de springbok leven.